جمعه 10 فروردین 1403   13:04:30
بيشتر
آشنایی با سازمان ISO
1398/1/31 شنبه
آشنایی با سازمان ISO

 سازمان ايزو در سال 1947 بمنظور يکپارچه سازي تدوين استاندارد در سراسر جهان و ايجاد تسهيل در تجارت بين الملل، با عضويت 25 کشور فعاليت خود را آغاز کرد و به دنبال پيوستن تدريجي ساير کشورها از جمله ايران توسعه يافت.  
 
ساختار سازمان ISO

 
ساختار سازمان  ISOشامل يک مجمع در راس مي باشد. در اجلاسيه هاي سالانه، مجمع  عمومی ISO ، تصميمات استراتژيک سازمان را اتخاذ مي نمايد.
همچنين داراي يک شورا بوده که هر سه سال يکبار با راي گيري از اعضاي سازمان ايزو، 18 عضو شورا را انتخاب مي نمايند. شوراي ايزو مسوليت سياست گذاري هاي کلان اين سازمان را بر عهده دارد.
دبيرخانه کل و هيئت مديره فني TMB، کميته هاي پشتيباني شورا، کميته‌هاي سياستگذار و گروه‌هاي مشاوره‌اي موقت، تحت نظر شورا فعاليت مي نمايند.
  • ضرورت تاسيس سازمان ISO
    • توسعه دانش فني و ظرفيت‌هاي فناوري
    • ايجاد يک زبان واحد ميان توليد کنندگان و مصرف کنندگان
    • تسهيل در تجارت و فناوري
    • طرح نيازهاي فني صنعت
  • اهداف اصلي سازمان ISO در تدوين استانداردهاي بين‌المللي
    • تسهيل تجارت بين‌المللي
    • کيفيت، ايمني و امنيت، حمايت از مشتري و حفاظت محيط زيست
    • توسعه بهينه فناوري‌ها
 
چگونه مي‌توان در تدوين استاندارد بين‌المللي ايزو و يا در سياست هاي آن مشارکت داشت ؟
کشورها مي‌توانند از طريق معرفي نهادمرجع استانداردسازي خود به عنوان نماينده آن کشور در سازمان بين‌المللي استانداردسازي عضو شوند.
سازمان ISO بنا به گستره تدوين استاندارد  ملی  کشورها و سطح اقتصادي آنها، شيوه‌هاي متفاوتي را براي عضويت همه کشورها در نظر گرفته است که تعريف و شرايط آنها به شرح ذيل است:
1.عضو اصلي Member Bodies
بالاترين مرجع استانداردسازي در هر کشور است که حق راي کامل براي هر کميته فني ايزو را دارد. بيش از 70 درصد اعضاي اصلي ايزو را سازمان‌ها و موسسه‌هاي دولتي استانداردسازي کشورها تشکيل مي‌دهند. عضو اصلي حق عضويت سازمان ايزو را به صورت کامل پرداخت مي‌کند. سازمان ملي استاندارد ايران، عضو اصلي سازمان بين‌المللي استانداردسازي (ايزو) است.
2.عضو همتراز Correspondent Member
عضويت همتراز در مورد کشورهايي است که فعاليت استانداردسازي آنها کامل نشده است. اين اعضا نمي‌توانند در امور فني و همچنين در سياست گذاري سازمان ايزو شرکت فعال داشته باشند ولي حق آگاهي از فعاليت‌هاي ايزو را دارند.
3.عضو مشترک شده Subscriber Member
در سال 1992، سازمان ISO گروه ديگري با عنوان مشترک شده را براي نحوه عضويت در نظر گرفت. اين گروه شامل کشورهايي است که از نظر اقتصادي درآمد پاييني دارند و هزينه عضويت کمتري نسبت به بقيه پرداخت مي‌کنند، ولي در تماس با سازمانISO هستند.
کشور ها پس از عضویت در سازمان ISO بنا به نوع عضویت،  برای مشارکت در تدوین استانداردهای بین المللی  بایستی در کمیته های فنی مرتبط بنا به پتانسیل کاری کشور خود عضو شوند. کشورهایی که عضو اصلی هستند حق مشارکت فعال در همه کمیته های فنی را دارند. برای آشنایی بیشتر با انواع عضویت در کمیته های فنی، شرح اجمالی در مورد  آن در ذیل آمده است :
1. عضو فعال Participating Member , P
اعضايي هستند که در فعاليت‌هاي کميته فني يا کميته فرعي، مشارکت فعال دارند و مدارک ايزو به طور رسمي براي آنها ارسال مي‌شود و ارايه راي به پيش‌نويس مدارک ايزو براي آنها اجباري است. در
 صورت امکان نيز بايد در اجلاس‌هاي کميته‌هاي فني ايزو شرکت کنند. آرا اعضاي فعالي در راي‌گيري منظور مي‌شود.
2.عضو ناظر Observer Member , O
 مشارکت در فعاليت‌هاي کميته في و يا کميته فرعي و پاسخ به مدارک ايزو براي آنها الزامي نيست‌، آراء آنها براي راي‌گيري محاسبه نمي‌شود، ولي مدارک ايزو براي آنها جهت اطلاع ارسال مي‌شود.
3.عضو در ارتباط Liaison Member
سازمان‌هاي بين‌المللي که نقش موثري در فعاليت‌هاي کميته فني و يا کميته فرعي دارند، مي‌توانند عضويت در ارتباط  داشته باشند. اين ارتباط مي‌تواند بين کميته‌هاي فني مختلف و يا زيرکميته‌هاي نيز وجود داشته باشد.